Το Διαστημικό Τηλεσκόπια Χαμπλ (ΔΧΤ) τέθηκε σε τροχιά από το αμερικανικό Διαστημικό Λεωφορείο Discovery στις 24 Απριλίου 1990 και υπολογίζεται πως το τέλος της αποστολής του θα είναι γύρω στο 2013 με 2020. Το όνομά του το οφείλει στον αστρονόμο Έντγουιν Χαμπλ. Αν και δεν ήταν το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο, ήταν ένα από τα πιο ευέλικτα και έδωσε σημαντικά αποτελέσματα με εικόνες που δεν ήταν εφικτό να ληφθούν από τα επίγεια τηλεσκόπια, βοήθησε στην επίλυση κάποιων από τα προβλήματα της αστρονομίας, παρέχοντας δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν σε νέες θεωρίες για την επίλυση προβλημάτων. Το κύριο πρόβλημα για το οποίο το ΔΤΧ είχε σχεδιαστεί ήταν ο υπολογισμός της σταθεράς του Χαμπλ, η οποία δείχνει τον ρυθμό με τον οποίο το σύμπαν επεκτείνεται, μέσω της μέτρησης της απόστασης με τη μέθοδο των μεταβλητών Κηφεΐδων.. Παρακάτω βλέπετε την κληρονομιά του Χαμπλ, αμέτρητες θαυμάσιες εικόνες του σύμπαντος, που άλλαξαν την κοσμοθεωρία μας..
Το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα (Ring Nebula), γνωστό και ως Μεσιέ 57 (Μ57) ή NGC 6720. Τα νεφελώματα αποτελούν χώρους γέννησης άστρων.
Το σκοτεινό νεφέλωμα της κεφαλής του ίππου (Horsehead Nebula)
Ο κομήτης ISON, ο οποίος άρχισε να πλησιάζει το ηλιακό μας σύστημα στις 4 Ιουλίου. 
Ο πλανήτης Άρης σε αντίθεση. 
Ο Δίας με την “κόκκινη κηλίδα του”, μια μόνιμη καταιγίδα, ένας αντικυκλώνας, που βρίσκεται 22 μοίρες νότια του ισημερινού του γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος. Η κόκκινη κηλίδα είναι τόσο μεγάλη ώστε θα μπορούσαν να «χωρέσουν» μέσα σε αυτή 2-3 πλανήτες σαν τη Γη. Επιμέλεια: Μπεκιαρίδου Αλεξάνδρα
